Sahibkartv.az xəbər verir ki, əkinçilikdə ən böyük itkilərdən biri məhsuldarlığın toxumdan toxuma dəyişkən olmasıdır. Eyni sahədə əkilən fərqli keyfiyyətli toxumlar bərabər inkişaf etmədiyi üçün həm gübrə sərfiyyatı, həm su istifadəsi, həm də işçi qüvvəsinin planlanması pozulur. Bu səbəbdən bir çox fermerlər artıq toxumu sadəcə “toxum” kimi yox, standartlaşdırılmış istehsal vahidi kimi qəbul etməyə başlayıb.

Yeni yanaşmaya görə, əkinçilik yalnız torpaq becərmək deyil — toxumun kalibrasiyası ilə başlayan sənaye prosesidir. Əkindən əvvəl toxumlar ölçüsünə, sıxlığına, rütubət dərəcəsinə, cücərmə faizi və hətta səth sərtliyinə görə çeşidlənir. Bu, səpici texnikaya uyğunlaşdırma ilə yanaşı, bitkilərin eyni vaxtda cücərməsi və eyni tempdə böyüməsini təmin edir.

Standartlaşdırılmış toxumla çalışan fermerlər bildirir ki, məhsuldarlıqda yalnız 10% artım deyil, planlaşdırma sabitliyi əldə edilir. Məsələn, gübrə dozası daha dəqiq verilir, suvarma intervalları sabit olur və xəstəliklərin yayılma riski azalır. Bu, əkinçiliyi “təxminlərdən ibarət sənət” yox, dəqiqlik tələbi olan mühəndislik sisteminə çevirir.

Toxum kalibrasiyası yalnız iri zavodların işi deyil. Bəzi fermerlər üçün kiçik mexaniki çeşidləyicilər kifayətdir. Hətta əl ilə seçmə üsulu ilə belə məhsulun keyfiyyətində ciddi fərq yaranır. Əsas məsələ toxuma təsadüfi yox, hədəfli komponent kimi yanaşmaqdır.

Bu tendensiya göstərir ki, gələcəyin əkinçiliyində “kimin torpağı çoxdursa, o daha çox qazanacaq” anlayışı dəyişir. Əsas olan torpağın ölçüsü deyil, toxumun keyfiyyət vahididir. Torpağa səpilən hər dən qorunan investisiya kimi qəbul edilir.

Fermerlər üçün ən effektiv strategiya artıq hektarı artırmaq yox, toxumu optimallaşdırmaqdır. Bu isə daha az resursla daha çox nəticə əldə etmək deməkdir. Sadə dillə desək, əkinçilikdə inkişaf artıq xəndək qazmaqla yox, toxumu tənzimləməklə başlayır.