Sahibkartv.az xəbər verir ki, bir çox bölgələrdə fermerlər artıq suyu yalnız yeraltı quyulardan və çaylardan yox, elə səmanın özündən yığmağa başlayıb. Yağış sularının xüsusi kanallarla anbara yönləndirilməsi, filtrdən keçirilməsi və daha sonra suvarmada istifadə olunması kənd təsərrüfatında yeni era açır. Əvvəllər küçələrdən axıb gedən yağış suları indi sudan daha qiymətli sərvətə çevrilir.

Bu sistemlərin qurulması sadə görünsə də, təsiri möhtəşəmdir. Fermerlər bildirir ki, bir mövsümdə yığılan yağış suyu bəzən bütün yay suvarmasına bəs edir. Xüsusə dam örtüklərindən yönləndirilən su, çənlərdə toplanır və oradan ya damcı suvarma sisteminə, ya da kiçik nasoslarla sahəyə ötürülür. Bu, həm suya qənaət, həm də enerji sərfiyyatının azalması deməkdir.

Ən innovativ kəndlərdə isə bu yağış suları sensorlu klapanlarla avtomatik bölüşdürülür. Sistemdə “əvvəl gənc bitkilərə, sonra köklü ağaclara” prinsipi tətbiq olunur və hər su damcısı prioritetə görə paylanır. Bu isə artıq suvarmanın sadəcə texniki yox, strateji prosesə çevrildiyini göstərir.

Yağış əkinçi üçün əvvəllər “Allahın verdiyi nemət” kimi qəbul edilirdisə, indi bu neməti saxlamaq bacarığı əsas dəyərə çevrilib. Tarlada dayanan su yox, anbarda qorunan sudur artıq sərvət. Hətta bəzi fermerlər bu sistemləri quraşdırıb başqalarına satmağa başlayıb və “yağış mühəndisləri” adlı yeni peşə formalaşıb.

Ən maraqlısı isə odur ki, bu sistemlər kənddə sosial mədəniyyətə də təsir edir. Yağış yağanda insanlar “çətiri götür” yox, “çəni aç” deyirlər. Suyu artıq yağışdan qorumaq yox, onu qucaqlayıb toplamaq fəlsəfəsi yaranır.

Bu tendensiya göstərir ki, su tapılmırsa, o yaradılmır — sadəcə toplanır. Torpaq artıq yalnız becərilən yer deyil, suyun yatırıldığı banka çevrilib. Və kim yağışı idarə etməyi bacarırsa, o gələcəyin əkinçisidir.