Dünyanın bir çox ölkəsində kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan torpaq sahibləri artıq yalnız ərzaq istehsalı ilə kifayətlənmir. Onlar bizneslərini növbəti mərhələyə daşıyaraq daşınmaz əmlak sektoruna sərmayə yatırmağa başlayıb. Bu, kənd kapitalının şəhər iqtisadiyyatına yeni axını deməkdir.

Əkinçilikdən əldə olunan gəlir təkcə torpaqla məhdud qalmır. Fermerlər məhsul satışından qazandıqları vəsaiti şəhərdə mənzil alqı-satqısına yönəldir, kirayə gəliri əldə edir və bu pulla təsərrüfatlarını daha da genişləndirirlər. Bu iki sektor arasında yaranan körpü iqtisadçılar tərəfindən “kapital dairəsi” adlandırılır.

Müasir kənd sahibkarı artıq yalnız toxum səpib məhsul yığan şəxs deyil. O, bazarı təhlil edir, əmlak qiymətlərinin artım dinamikasını izləyir, sərmayə yönləndirməyi bacarır. Bu bacarıq yeni nəsil fermer obrazı yaradıb — biznes planı olan, gəlir hesablayan və risk paylayan investor.

Daşınmaz əmlak sektoru öz təhlükəsizliyi ilə fermerləri cəlb edir. Çünki əmlak qiymətləri uzunmüddətli dövrdə artmağa meyllidir. Kirayəyə verilən mənzillər isə aylıq sabit gəlir yaradır, bu isə mövsümi kənd gəlirlərindən fərqli olaraq davamlılıq təmin edir.

Torpaq sahiblərinin əmlak alverinə keçməsi tikinti sektoruna da müsbət təsir göstərir. Yeni tikililərə tələb artır, istehsal materiallarının bazarı genişlənir, bölgələrdə işçi qüvvəsi üçün yeni imkanlar yaranır. Yəni bir fermerin sərmayəsi bütöv iqtisadi zənciri aktivləşdirir.

Bu model inkişaf etmiş ölkələrdə artıq böyük trendə çevrilib. Sosioloqlar bildirir ki, kənddən gələn kapital şəhərin maliyyə axınına daxil olduqda, iqtisadiyyat həm sosial, həm də biznes baxımından sabitləşir.

Beləcə, torpaq sahibləri əkinçi olmaqla yanaşı, əmlak sahibinə, kirayə portfeli idarə edən investora çevrilir. Bu dəyişiklik modern kənd təsərrüfatının nə qədər dinamik olduğunu bir daha sübut edir.